TON SIJBRANDS 17 maart 2012

Als er één speler was die het verdiende het Brinta-toernooi 1963/1964 te winnen, dan was het Wim de Jong wel. Tien ronden lang had de viervoudige Nederlandse kampioen even sterk als hartverwarmend dammen laten zien. Zijn zes overwinningen, onder meer op oud-wereldkampioen Roozenburg en de Fries Bergsma (zie de rubriek van vorige week), hadden beslist méér indruk gemaakt dan de vijf winstpartijen van Baba Sy, zijn gevaarlijkste belager.

Om het grootste succes uit zijn carrière te realiseren, hoefde De Jong nog maar één opdracht tot een goed einde te brengen: op de slotdag moest hij in de rechtstreekse confrontatie met Baba Sy op de been blijven.

Nu was De Jong (1922-2012) absoluut niet gewend om, zelfs wanneer de omstandigheden zulks leken te rechtvaardigen (en dat was hier toch ruimschoots het geval!), rücksichtslos op een puntendeling aan te koersen. Maar dat bleek ook niet nodig: zijn tegenstander zorgde er zélf wel voor dat er een rustige klassieke partij ontstond waarin het evenwicht geen moment werd verbroken.

Voor De Jong was er 45 zetten lang geen vuiltje aan de lucht. En ook nadat er naar een eindspel was afgewikkeld waarin Baba Sy als eerste op dam kwam, kon De Jong nog op meerdere manieren remise forceren. Maar op de 49ste zet maakte de Haarlemmer een regelrechte blunder, waarop Baba Sy met behulp van een kleine combinatie een simpel linie-eindspelletje op het bord bracht. Drie zetten later gaf De Jong het op.

Een dramatische ontknoping. Temeer daar na afloop van het toernooi zowel de Groningse problemist G.A. Cremer als de Franse grootmeester Hisard tot de verbijsterende ontdekking kwamen dat de slotzet van Baba Sy een zware fout was geweest.

De Jong bleek te hebben gecapituleerd in een stelling die zowaar remise was!

Baba Sy - W. de Jong

Brinta - toernooi 1963/1964