In iedere individuele sport heb je supersterren. Een van de kwaliteiten waaraan de superster zijn status ontleent is, dat hij of zij zelden verliest. Het aureool van onoverwinnelijkheid geeft een bijzondere glans. Van een topsporter die nooit verloren heeft, ken ik echter geen voorbeeld.

Er is het verhaal, dat Aris de Heer (1805-1875), veehouder en kaasmaker uit de Beemster. nooit een dampartij verloren zou hebben. Zijn legendarische woorden na een moeizame remise met een Fransman, 'liever het bericht te hebben ontvangen dat zijn beste os was doodgevallen dan de partij te hebben verloren', duiden op een zekere onverzettelijkheid.

Helaas is er geen enkele partij van deze mythische figuur bewaard gebleven en blijft het een mooi verhaal. Er zijn slechts enkele spelers in de dam-historie aan te wijzen, die extreem weinig hebben verloren.

Ton Sijbrands is waarschijnlijk de koploper. Van de ongeveer 1600 partijen die er van hem in de database staan heeft hij er 31 (met normaal speeltempo) verloren. Hel merendeel daarvan dateert ook nog eens van voor 1972, toen hij de wereldtitel veroverde. Daarna heeft Sijbrands slechts acht partijen verloren.

Bij Harm Wiersma zijn het er zo'n 48 op eenzelfde aantal partijen. Degelijk zijn ook Tsjizjow, met 33 nederlagen op 871 partijen, Andreiko met 32 op 890 en Schwarzman met 36 op 800. Valneris en Baljakin hebben vergelijkbare scores. Uitzonderlijk solide zijn Vadim Virni met 20 nederlagen in 779 partijen, Korenjewski met 18 uit 675 en Misjtsjanski met 19 uil 690. Degelijke Nederlanders zijn verder Keiler, Roozenburg, Clerc en Gerard Jansen, die het aantal nederlagen ruim onder de bonders hielden. Ter vergelijking, een doorsnee grootmeesters als ik heeft al meer dan tweehonderd maal in het zand gebeten.

Dit alles om te illustreren, dat de overwinning van Tjalling Goedemoed in de volgende partij een uitzonderlijke prestatie is.

Sijbrands - Goedemoed (Rinsumageest - Amersfoort, 11 nov. 2001)