de Volkskrant Ton Sijbrands 9 maart 2002,

Vorige week zaterdag werd de elfde en laatste ronde van de landelijke clubcompetitie afgewerkt. In de Hoofdklasse won het Amsterdamse Hiltex, dat zich op de tiende speeldag al van de titel had verzekerd, óók zijn laatste wedstrijd, al was de 14-11 tegen het ternauwernood aan degradatie ontsnapte Wolter & Dros/ADG...

Onderin viel het doek voor DES Lunteren en het Friese Rinsumageest, dat het vertrek van een aantal (top)spelers onvoldoende wist op te vangen.

De vrijgekomen plaatsen zullen in de nieuw te vormen Ereklasse worden ingenomen door CEMA/De Vaste Zet (Geleen) en Apeldoorn. De Limburgers, die al vaker in de hoogste afdeling zijn uitgekomen, bleven in de Eerste Klasse A hun belangrijkste concurrent Heijmans/Excelsior (Rosmalen) precies één punt vóór.

In de Eerste Klasse B won het ijzersterke Apeldoorn (met onder anderen Scholma, Van der Zee, Presman en soms zelfs wereldkampioen Tsjizjov in de gelederen!) al zijn elf wedstrijden. De eveneens geduchte Hijken/Drents Tiental Combinatie (19 uit 11) zal daardoor nog op z'n minst een jaartje geduld moeten oefenen.

Terug weer naar Hiltex. Het succes van de Amsterdammers komt zeker niet uit de lucht vallen. Eigenlijk vormt het team van de hoofdstedelingen, waarvan onder anderen Clerc, Thijssen, Prosman, Hein Meijer en Oudshoorn deel uitmaken, een klasse apart. En dat is al jarenlang het geval.Verbazingwekkender dan dat Hiltex jaar in, jaar uit het kampioenschap in de wacht weet te slepen, is dan ook het feit dat de titel een heel enkele keer naar een àndere vereniging gaat. Zoals in het seizoen 2000/2001, toen het Overijsselse Witte van Moort (Westerhaar) na een sensationele slotronde met de eer ging strijken. Maar het achter ons liggende seizoen heeft weer eens aangetoond dat aan de suprematie van Hiltex vooralsnog niet werkelijk te tornen valt.

De ploeg van Hiltex bestond de afgelopen competitie uit elf man, van wie er drie (Clerc, Prosman en Oudshoorn) alle elf wedstrijden meespeelden en de overige acht - om welke uiteenlopende redenen ook - òf éénmaal, òf (hooguit) tweemaal hun plaats aan een teamgenoot afstonden. Dat rouleersysteem werkte perfect: er was niet één speler die nìet boven zijn gemiddelde eindigde!

De grootste bijdrage aan het succes van Hiltex leverde Erno Prosman, de Nederlandse kampioen van 1996, die liefst 24 punten uit 11 partijen vergaarde. (Voor wie een tijdje in het buitenland heeft vertoefd: de KNDB introduceerde het afgelopen jaar een nieuwe puntentelling, waarbij een winstpartij met 3 punten in plaats van 2 wordt beloond. Volgens de 'oude' puntentelling zou Prosman, die zeven partijen won en er één verloor, dus op 17 uit 11 zijn gefinisht.)

Behalve Prosman had ook Kees Thijssen, met 19 uit 10 (vijf overwinningen, één nederlaag), een belangrijke inbreng. De scores van de overige spelers zagen er, in volgorde van productiviteit, als volgt uit: Meijer (18 uit 10); Oudshoorn (18 uit 11); Clerc (17 uit 11); Kuyken (16 uit 10); A. van den Berg (14 uit 10); Bastiaannet (13 uit 9); C. van Leeuwen (12 uit 9); J. Wiering (12 uit 10) en Geurtsen (10 uit 9).

In de met 14-8 gewonnen wedstrijd tegen het Schiedamse Van Stigt Thans, dat overigens zeer verdienstelijk debuteerde met een vierde(!) plaats, won Prosman onderstaande partij van Rob van Eijk. Daarin staat de zwartspeler eigenlijk al vanaf de openingsfase (die toevalligerwijze mooi aansluit bij de artikelenserie waaraan twee weken geleden een einde kwam!) onder een druk waaraan hij niet goed het hoofd weet te bieden.

Prosman - Van Eijk (Clubcompetitie 2001/2002)