Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad 31-07-1973

Ton Sijbrands overpeinst zijn ’zonden'.

DEN HAAG ëmdash; Twee juni 1973 was voor het Nederlandse dammen een blijde dag. Voor de eerste keer had liet Nationale team een puntendeling bereikt tegen de grootmacht Rusland. En dat was gebeurd in Jalta op de Krirn, zogezegd in het hol van de leeuw dus.

De vreugde in Nederland was begrijpelijkerwijs groot. Maar Iwat blijkt nu twee maanden latter? Dat in Jalta de zoveelste onverkwikkelijke sportrel werd [geboren. Het hoofdbestuur van He Koninklijke Nederlandse "Dambond (KNDB) verstuurde op 25 juli een perscommuniquëeacute;, waarin Ton Sijbrands ernstig berispt werd over de „onelegante wijze, waarop hij zich in diverse publikaties had uitgelaten over de begeleider van het nationale team (in Jalta), bondsvoorzitter H. C. van de Vreugde.”

Het bleef slechts bij een openbare berisping, omdat het bestuur genade voor recht wilde doen gelden. „Wij hebben rekening willen houden met het feit dat Sijbrands zich voorbereidt op de titel-tweekamp tegen Andreiko in oktober,” aldus Van de Vreugde. Maar de voorzitter liet er geen twijfel over bestaan dat de wereldkampioen zich de woede op de hals had gehaald van de KNDB-leiding. Van de Vreugde: „Sijbrands zal zijn straf toch niet ontgaan. Het zou me namelijk niets verbazen als sommige verenigingen geen prijs meer zouden stellen op zijn simultaansëeacute;ances, hetgeen hem behoorlijk wat geld zal kosten". Het is dus duidelijk dat wereldkampioen Sijbrands bij zijn voorzitter voorlopig geen goed meer kan doen. Er is weer eens een controverse speler-bestuurder.

De „corpora delicti” in deze zaak zijn twee kranteartikelen (van 9 en 16 juni), waarin Sijbrands een schrijnend gebrek aan leiding en begeleiding constateerde in Jalta. „Sommige spelers kennen helaas geen zelfdiscipline en misten regelmatig trainingsbijeenkomsten. De begeleider had toen moeten optreden. Een ander facet is dat hij als onderhandelaar met de Russen volkomen faalde. Uit hoofde van zijn persoonlijkheid is hij niet geschikt voor een dergelijke taak. Vooral omdat Russische damleiders niet de makkelijkste mensen zijn.

Wij speelden in een volslagen ongeschikt gebouwtje en vroegen Van de Vreugde of hij de Russen zou willen voorstellen de wedstrijd te verplaatsen naar de recreatiezaal van ons hotel, die veel beter was geaccommodeerd. Van de Vreugde zegde dat toe, maar bleek zich later te generen om met zo’n vraag bij de Russen aan te komen. Kijk, ik neem het iemand niet kwalijk als hij te verlegen is (dat ben ik zelf ook), maar dan moet hij niet meegaan als begeleider. In zo’n functie moet je af en toe eens met de vuist op tafel kunnen slaan,” aldus Sijbrands in een toelichting op zijn artikelen.

Het bondsbestuur nu spreekt de kritiek van Sijbrands niet tegen, maar verwijt de wereldkampioen wel dat hij in zijn oordeel over de begeleider niet de moeilijke omstandigheden heeft verdisconteerd en dat hij „zijn klachten in woord noch geschrift ter kennis van het bestuur heeft gebracht, alvorens ze aan de openbaarheid prijs te geven. "Daarmee bedoelt de bond dat Sijbrands de vuile was niet buiten had moeten hangen.

Sijbrands ziet dat echter principieel anders: „Als het normaal is dat er kritiek mag worden geuit op een speler, zonder deze daar vooraf in te kennen, dan geldt hetzelfde voor een officiëeuml;le begeleider. Als ik schrijf dat Drost slecht speelde of als een journalist mijn spel kritiseert, dan maakt het bestuur zich heus niet kwaad.

En wat betreft die moeilijke omstandigheden, waarin Van de Vreugde moest werken. Daar is hij nu juist voor, hij moet zorgen dat die omstandigheden verbeteren. Ik zal er voor ijveren dat er in het vervolg een geschiktere man meegaat, die kan bijdragen tot een goed wedstrijdresultaat. In Jalta speelden we gelijk ondanks de heer Van de Vreugde.”

Ivens

Wat een „betere” begeleider betreft is het bekend dat Sijbrands de voorkeur geeft aan het oud-bestuurslid Aad Ivens, die in het verleden zeer vaak in deze functie meereisde. Daaraan kwam echter een einde toen Ivens,” aldus Van de Vreugde, stuur en zijn functie van directeur van het bondsbureau neerlegde. Ivens en Sijbrands, beiden lid van het Residentie Damgenootschap (Den Haag), gaan vriendschappelijk met elkaar om. „Daarom zie ik die stukjes in de krant van Sijbrands ook als een soort wraakoefening, voor het niet meegaan van Ivens,” aldus Van de vreugde.

Sijbrands vindt dat nonsens. „Ik heb inderdaad voor de reis naar Jalta aan het bestuur verzocht om Ivens mee te sturen als begeleider, maar niet omdat hij mijn vriend is, maar omdat hij in het verleden bewezen heeft een dergelijke taak redelijk goed te kunnen vervullen. Hij kan met de spelers opschieten en is keihard in onderhandelingen als dat nodig is. Het bestuur moet nu eens inzien dat ik het belang van het team op het oog had met mijn kritiek. En die hoef ik niet in te slikken omdat het hier nu toevallig een bestuurslid betreft.”

Reglement

Dat Sijbrands wat zijn kritiek aangaat de plank niet helemaal misslaat, moge blijken uit het feit dat het KNDB-bestuur zich gaat verdiepen in het opstellen van een disciplinereglement voor buitenlandse wedstrijden. De begeleider krijgt officieel de taak toe te zien op naleving van deze voorschriften. „Helaas is dat nodig,” aldus Sijbrands. Ook de heer Van de Vreugde ziet zo’n reglement graag tegemoet. „Dan kan een begeleider tenminste afdwingen dat een speler zich als een welvoeglijk mens gedraagt.”