De Volkskrant 04-11-1983

Van onze dammedewerker TON SIJBRANDS

DEVENTER — Evenals de negen voorgaande partijen is ook de tiende ontmoeting tussen Jannes van der Wal en Harm Wiersma in remise geëindigd. De stand in de match om het wereldkampioenschap dammen is hierdoor nog steeds in evenwicht 10-10. Bij een uitslag zou wereldkampioen Van der Wal in het bezit van zijn titel blijven.

Anders dan in de meeste partijen, die tot dusver in deze tweekamp zijn gespeeld deed de openingsfase van de tiende partij vermoeden dat er wel eens zeer explosieve strijd zou kunnen ontbranden. Dat was in eerste instantie vooral te danken aan Wiersma, die met zijn haarscherpe zesde zet een stelling op het bord bracht die hij tot dan toe alleen nog maar in simultaan-seances had uitgeprobeerd, en waarvan ook bij de diverse 'deskundigen' onder de aanwezigen géén voorbeelden bekend waren.

Aanvankelijk speelde Van der Wal Wiersma's twijfelachtige openingsbehandeling krachtig tegen. Na de uitdaging met 6...20-25 (uiteraard) te hebben geaccepteerd trok hij een grote troepenmacht aan zijn linker vleugel samen, zodat Wiersma, zo deze dit ooit al van plan mocht zijn geweest, geen kans kreeg om een Roozenburg-aanval in te zetten. En vooral na zwarts sterke en dertiende zet leek er weinig twijfel over te bestaan dat Van der Wal met de beste papieren uit de opening tevoorschijn was gekomen.

Maar van erg lange duur zou zwarts voordeel niet zijn. In plaats van met bijvoorbeeld 19...8-13 (de zet die ook door Wiersma verwacht werd) te proberen de witte rechter vleugel in een soort opsluiting te houden, koos Van der Wal namelijk voor een opstelling met 9-13, waaruit al min of meer kon worden opgemaakt dat hij voor een hyper-konsekwente bestrijding van de witte opzet niet veel voelde. Overigens was er bepaald sprake van een fraai moment toen Wiersma meteen daarop schijf 42 naar veld 33 overbracht want als reactie op 20.38-33 zou 20...20-24? minstens een schijf verloren hebben: wit doet immers 21.42-38!, waarna zwart de verraderlijke dreiging 36-31!!, 46-41! en 38-32 enz. niet met 21...15-20 kan pareren wegens het nauwelijks minder geraffineerde 26-21!!, 33-29!, 36x9 en 30-24 +, terwijl op 21...8-12 de wending 22.38-32! enz. uiteindelijk materiaalwinst geeft.

Vermoedelijk was op de 23-ste zet 20-24 wél een goede mogelijkheid geweest, maar Van der Wal gaf de voorkeur aan de meest voorzichtige van de drie voortzettingen waarover hij op dat cruciale moment beschikte. Het gevolg was dat de partij negen zetten later, nadat Wiersma zijn omsingelingspogingen vakkundig geneutraliseerd had zien worden, als de beroemde nachtkaars uitging. Er waren toen nog maar drieëndertig zetten gedaan, hoewel de spelers in totaal toch al zon vijftien kwartier achter het bord hadden gezeten.

Wiertma - Van der Wal (10e partij)