Laatst gewijzigd op: 8 april 2019

Foto: Anton van Berkel en Hein Meijer tijdens hun uiteindelijk ludieke partij.

Na vijf ronden in het Nederlands Kampioenschap Algemeen in Huissen is het meest in het oog springend, dat de spelers nogal losjes omgaan met de kansen die in de partijen optreden. Vandaag wisten de thuisspelers Jos Stokkel en Alexander Baliakin, nadat ze een dam hadden gehaald, de aanwezige winsten tegen respectievelijk Niek Kuijvenhoven en Anton van Berkel niet te verzilveren.

Tel daarbij op dat Wouter Sipma in het afgelopen weekend combinatieve overwinningen tegen titelverdediger Baliakin en Hein Meijer (een wel heel diepe, maar ook ongelooflijk fraaie slagwisseling) niet onderkende, dan had de kop van de ranglijst er wel ietsje anders uit kunnen zien.

Jan Groenendijk lijkt van de topfavorieten het beste in vorm. Vandaag won hij in een gestroomlijnde aanvalspartij van medekoploper Wim Kalis en is daardoor opnieuw een punt los. Sipma en Baliakin volgen met 6 uit 5. Martijn van IJzendoorn, de kampioen van 2017, is ook nog niet echt losgekomen. Hij zit in een groep spelers met 5 uit 5, had zaterdag waarschijnlijk een winnende treffer tegen Niek Kuijvenhoven kunnen scoren, maar komt ongetwijfeld niet meer in de buurt van zijn topscore in Urk.

Ron Heusdens lijkt zich in een bijrol te moeten voegen. Alhoewel bij drie van de zes beslissingen in het kampioenschap betrokken. Wat dat betreft speelt hij ook een hoofdrol. Mogelijk te gefixeerd op de tweede partij van zaterdag in de dubbele ronde, gingen zijn eerste twee partijen tegen Groenendijk en Sipma verloren. Het herstel was opmerkelijk. Tijdens die gevreesde partij in de derde ronde veegde hij Anton van Berkel met een fraaie tactische wending van de mat. Hoewel nu op drie punten van de koploper, is Heusdens nog steeds een ‘dark horse’ in het klassement.

Twee andere hoofdrolspelers waren gisteren Hein Meijer en Anton van Berkel. Meijer liet mogelijk zo rond de vijftigste zet een betere voortzetting lopen maar kreeg daarna toch nog een kansrijk eindspel op het bord. Zo rond de 70e/80e zet zal het besef bij eindspelkenner Meijer gekomen zijn (doordat Van Berkel met beide witte dammen de zogenaamde trictrac bezette) dat winst niet meer mogelijk was. Teleurstelling en frustratie van een misschien gemiste winst zal ongetwijfeld in eerste instantie het doorspelen in de vijf-om-twee stand veroorzaakt hebben. Maar op een bepaald moment zal er een onuitgesproken afspraak tussen beide spelers zijn ontstaan om binnen de regelgeving een nieuw wereldrecord “langste partij” neer te zetten. De partij duurde daardoor uiteindelijk 206(!) zetten. Enigszins gênant werd wel dat er in de laatste fase in een twee dammen tegen één dam eindspel door werd gespeeld. Misschien een protest dat de plusjes zijn afgeschaft en men in plaats daarvan liever een nog veel gedifferentieerder tel

ling had gezien….?! Het valt te hopen dat de dienstdoende arbiter van beide spelers een extra vergoeding heeft gekregen, want zijn geduld werd wel enigszins op de proef gesteld.

Enfin, zes overwinningen staan in schril contact met de zestien beslissingen die vorig jaar in de eerste vijf ronden in Harlingen vielen te noteren. Uiteindelijk kwam daar een winstpercentage van bijna 50% uit de bus. Wat dat betreft is er wat in te halen door de spelers. De frisse zeewind – ik weet het, ik ben bevooroordeeld – werd destijds als oorzaak aangewezen.

Misschien moet de wind naar het noordwesten gaan draaien, zodat Noordzeegeuren herinneringen brengen, en de combattanten daardoor de wind tijdens hun winstpogingen (want die zijn er zeer zeker) in de rug krijgen.

Met nog zes ronden op het programma is dat winstpercentage natuurlijk best nog op te krikken. Als dat gebeurt, gaan we een spannende apotheose tegemoet.

Fotograaf: toernooisite.

Piet Bouma, 8 april 2019

http://www.kndb.nl/nk-dammen-huissen-toernooi-van-gemiste-kansen/?fbclid=IwAR1Q4avlXQeK4lirBv_O25HDi_kBOA4l2hVWOBgthHl3t4kIWjKr-WAAWDs