De Volkskrant 11-06-1988

DAMMEN /TON SIJBRANDS

In deze vierde beschouwing over het Wereldkampioenschap 1948, het eerste WK-toernooi dat op de kop af veertig jaar geleden onder auspiciën van de in 1947 opgerichte FMJD (Wereld Dambond) werd gehouden, richten wij de blik voor de laatste maal op Piet Roozenburg en diens fabelachtige verrichtingen in dit toernooi.

Zoals gezegd had Roozenburg al na de eerste tur-nus van het dubbelrondige toernooi de leiding zeer stevig in handen. De kloof van respectievelijk 5 punten die na elf ronden tussen hem en zijn achtervolgers Keller en Ghestem aapte, zou in de tweede toernooihelft alleen maar groter worden. Dat kwam mede doordat Roozenburg vlak na de start van die tweede tur-nus opnieuw van zijn belangrijkste rivaal won.

Na een weinig opwindend begin ontstond in het topduel Roozenburg - Keller (14e ronde) de stelling van het eerste diagram.

Aan deze (vrijwel) contactloze positie zou men een aardige opgave voor de beginnende dammer kunnen verbinden. Die opgave zou dan moeten luiden: wijs de enige zet aan (nou ja: buiten 17-21 of 26-31 natuurlijk) die zwart op materiaalverlies komt te staan. Antwoord: 13-18, want daarop doet wit 42-38, waarna de (dubbele) dreiging 37-31 en 38-32 zelfs niet met 17-22 kan worden gepareerd.

U raadt het al: in de diagramstand speelde Keiler inderdaad 32...13-18?? Na 33.42-38! offerde hij met 33...26-31 34.37x26 een schijf, maar verloor uiteraard kansloos.

Overigens: dergelijke grove fouten schijnen van alle tijden te zijn. Zo kwam mij nog zeer onlangs de partij Keisels - Bazanov uit een voorwedstrijd (Eerste Liga) om het kampioenschap van de Sovjet- Unie 1988 onder ogen. Daarin was na 34 zetten de volgende cijferstand ontstaan: twaalf zwarte schijven op 6 t/m 9,12 t/m 15,17, 19, 20 en 26; twaalf witte schijven op 25, 31 t/m 33, 36, 37,39,43 t/m 45, 48 en 49. Bazanov trad nu in Keilers voetsporen door hier 34...13-18?? te spelen, waarop Andries Keisels (bekend van de junioren-WK's van Westerhaar 1983 en Amstelveen 1984) toesloeg met 35.31-27! 26-31 36.37x26 enz. met winst. Een opmerkelijk geval van analogie!

Natuurlijk was er na Roozenburgs tweede zege op Keiler van enige spanning in het toernooi geen sprake meer, want Roozenburgs voorsprong op Keiler en Ghestem was daardoor uitgegroeid tot 6 respectievelijk 7 punten. Bovendien ging Roozenburg onverdroten op de ingeslagen weg voort.

Eerst won hij een buitengewoon gecompliceerd eindspel van Laros (zie de rubriek van vorige week), vervolgens rekende hij üi een mooie partij af met Oscar Verpoest, de toen 24-jarige Belg die als de revelatie van het toernooi werd beschouwd.