Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad 15-10-1990

AALST — Het is grootmeester Ton Sijbrands ernst om te bedanken voor het wereldkampioenschap dammen in Groningen, dat op 7 november begint. Sijbrands, een van de favorieten voor de wereldtitel, is woedend op het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Dambond, dat Sijbrands' secondant Johan Krajenbrink geen toestemming verleent zijn partijen voor de nationale clubcompetitie vooruit te spelen, dit in tegenstelling tot de deelnemers aan het WK zelf.

De oud-wereldkampioen richtte zich' met een (potige) open brief tot het bestuur van de KNDB, waaruit hierbij enkele passages.

„Mijne heren,

De afgelopen weken heb ik met allengs stijgende verbazing kennis genomen van uw houding inzake een aangelegenheid die voor ieder zinnig mens zonneklaar is maar waarvan u, om reden E waarnaar men slechts kan gissen, een halszaak wenst te maken. (...) Het (eerste) argumentwaarmee de competitieleider , zijn plotselinge weigering (om secondant Krajenbrink toestemming te verlenen zijn competitiepartijen vooruit te spelen, red) probeerde te rechtvaardigen, kwam erop neer dat Krajenbrink géén door de KNDB aangewezen secondant zou zijn. Dat klopt als een bus, en daar wil ook graag iets méér over zeggen. Bij het WK 1988 in Paramaribo hadden de vijf Russische deelnemers elk hun eigen secondant/ trainer. De vijf Nederlandse deelnemers daarentegen moesten het met slechts één trainer stellen: Harm Wiersma. Bij een dammer van het kaliber-Wiersma kan men inderdaad zeer veel baat hebben, bij voorbeeld wanneer het om een interland- of een ploegenwedstrijd gaat, of wanneer hij uitsluitend in dienst van één bepaalde speler zou staan. Maar bij een individueel toernooi met meerdere Nederlandse deelnemers is zijn rol onduidelijk, omdat Wiersma als bondscoach de taak heeft alle Nederlanders terzijde te staan, en die zijn — ongeacht hoe slecht of hoe goed de onderlinge relaties ook mogen zijn — in de eerste plaats concurrenten van elkaar. De speler die met Wiersma een scherpe openingsvariant doorneemt, moet erop bedacht zijn (Wiersma heeft zulks desgevraagd meerdere malen bevestigd) dat de uitkomsten van hun onderzoekingen vroeg of laat (in het ergste geval nog dezelfde dag) bij zijn concurrent!en) op tafel liggen.

Die ongelukkige constructie, die waarschijnlijk op het van oudsher bij de KNDB heersende geldgebrek is terug te voeren, vormt al enige jaren een bron van even begrijpelijke als onvermijdelijke irritatie bij Nederlandse WK-deelnemers. Ik prees mij dan ook gelukkig dat ik in Groningen opnieuw zou worden bijgestaan door iemand die enkel en alleen voor mij zou werken; daarvoor zou ik althans op dat punt niet met een achterstand op de Russische deelnemers van start hoeven gaan.

(...) Wie zich ook maar enigszins in. deze schijnbaar zo onbenullige affaire verdiepte, kon zich al gauw aan geen andere conclusie onttrekken dan dat de competitieleider er kennelijk behagen in schept om, in een (enigszins) problematische doch allerminst onoplosbare situatie die uitsluitend als gevolg van zijn programmering is ontstaan (of moeten we soms de organisatoren van het WK 1990 verzoeken de data te verzetten?), bepaalde spelers 'dan wel clubs te duperen. Wantpf Krajenbrink moet twee dagen, in Groningen verstek laten gaan, èf hij moét twee het Hengelose 'team" waarvoor ook Stokkel, Wiersma en ondergetekende, uitkomen. Wie anderen geheel onverwacht voor een dergelijk dilemma stelt, bezondigt zich aan wat formeel 'machtsmisbruik' genoemd wordt maar wat in gewonemensentaal ook wel 'pesten' of 'treiteren' heet.

(...) Van meerdere kanten is mij de suggestie aan de hand gedaan uw beslissing in kort geding aan te vechten. Maar ook al zou de uitkomst daarvan in uw nadeel zijn — dan nog blijf ik het onvoorstelbaar vinden dat een bond een eigen, potentiële WK-kandidaat vlak voor de aanvang van het WK-toernooi met dergelijke zaken uit zijn evenwicht tracht te: brengen. Tegen zóveel kleingeestigheid, kwaadaardigheid en — laten we er niet omheen draaien — regelrechte vijandschap, kan en wil ik eenvoudig niet strijden. Ik doe bij deze dan ook afstand van het ere-lidmaatschap dat de KNDB mij in 1986 verleende (maar waarvan uw huidige penningmeester al eens publiekelijk heeft verklaard dat dit uitsluitend door toedoen van zijn voorganger tot stand was gekomen). Voorts zal het u duidelijk zijn dat ik ér onder, dergelijke omstandigheden niets voor voel aan het WK 1990 deel.te nemen. Ik: feliciteer het bestuur van de Koninklijke Nederlandse Dambond met deze dubbele overwinning!"

Ton Sijbrands