Geert van Aalten speelt al 36 jaar onafgebroken in de hoofdmacht van DV Huissen. In die ellenlange periode incasseerde de 49-jarige speler uit Huissen slechts sporadisch een nederlaag.

27 feb 2008, 04:59 Bron degelderlander

Geert van Aalten namens DV Huissen achter het bord. De 49-jarige dammer heeft het slechtste seizoen achter de rug in zijn 36 jaar als speler van de Huissense hoofdmacht.foto Flip Franssen

Afgelopen seizoen ging hij tweemaal onderuit. Is hier sprake van een incident of is de internationaal grootmeester op zijn retour?

Van Aalten geeft zichzelf het voordeel van de twijfel. "Ik heb het gewoon een keer heel slecht gedaan", vertelt de speler en tevens teamleider van Huissen. "Elke sporter maakt wel eens een minder sEizoen door. Blijkbaar was het nu mijn beurt om door het stof te gaan."

Van Aalten debuteerde in het seizoen 1972-1973 als veertienjarige in de hoofdmacht van DV Huissen. Sindsdien eindigde hij slechts een keer eerder in de rode cijfers. "Dat was in 1978", herinnert Van Aalten zich. "Ik zat toen een punt in de min. Dit seizoen, precies dertig jaar later, ben ik op min-twee geëindigd, mijn slechtste score ooit."

Waar de plotselinge terugslag vandaan komt, is hem volstrekt onduidelijk. " Ik heb het me wel even afgevraagd, maar om nu te zeggen dat ik er een hele studie van heb gemaakt, nee. Jammer is het wel, dat zo'n ongeslagen reeks nu teneinde is", vindt Van Aalten, die persoonlijk weinig problemen heeft met een nederlaag. "Ik kan goed tegen mijn verlies. Met dank aan mijn vader. Toen ik vroeger aan sport wilde gaan doen, heeft hij me eerst op het hart gedrukt dat je om te kunnen winnen ook moet durven te verliezen. Die boodschap heb ik altijd met me meegedragen."

Dat wil niet zeggen dat Van Aalten achteloos over de nederlagen is heengestapt. Hij is een van de topspelers in de Huissense ploeg en wordt geacht de punten binnen te slepen. "In die zin neem ik het mezelf wel kwalijk. Je hebt toch het gevoel dat je je ploeg in de steek laat. Gelukkig ben ik steeds goed opgeVangen. Niemand die me verwijten maakte en de nadruk op de nederlaag legde. Iedereen probeerde me juist op te beuren: 'Kom op Geert, de volgende keer beter.'"

De competitie-ouverture tegen Twente's Eerste beloofde al weinig goeds voor Van Aalten. In zijn partij tegen Egbert van Hattem kroop hij door het oog van de naald. "Het ging gewoon niet. Ik zat daar weliswaar achter bord, maar had absoluut niet het gevoel dat het seizoen al begonnen was. Ik gaf op klaarlichte dag een schijf weg en had het geluk dat mijn tegenstander niet zo sterk was. Anders was het op de eerste speeldag al mis gegaan."

In de derde ronde tegen Peter Hoogteijling van Amsterdam ging Van Aalten alsnog voor de bijl. En of dat nog niet genoeg was, ging hij een ronde later in Soest opnieuw onderuit, tegen DVSB'er Cor van Dusseldorp. "Zo verlies je bijna nooit, zo tweemaal op rij", vertelt Van Aalten, die spreekt van een persoonlijk rampseizoen. "En het had allemaal nog iets slechter uit kunnen pakken. Ik heb na die dubbele nederlaag een aantal partijen remise gespeeld, die ik ook had kunnen verliezen. Blunders, gebrek aan zelfvertrouwen. De drang om het recht te zetten was blijkbaar zo groot dat ik me ging forceren."

Van Aalten viert over drie weken zijn vijftigste verjaardag. Hij betwijfelt of zijn leeftijd negatief van invloed is op zijn prestaties. "Al is mijn spelletje in de loop der jaren wel iets veranderd. Ik speel bijvoorbeeld niet meer zo snel als vroeger. Misschien omdat ik het allemaal niet meer zo goed kan overzien", grinnikt Van Aalten, die al heel zijn leven puur op zijn gevoel speelt. "Ik ben nooit een theoreticus geweest, heb daar nooit iets mee gehad. Een type als Gérard Jansen (zijn ploeggenoot bij DV Huissen, red.) kan in geval van nood altijd terugvAllen op zijn basiskennis. Kom ik in de problemen dan zal ik daar ook op eigen kracht uit moeten zien te komen, zonder een theoretische variant achter de hand. Het gevoel heeft me altijd overeind gehouden. Tot dit seizoen eigenlijk."

Hij ziet dan ook geen reden het roer om te gooien. Van Aalten neemt de komende maanden wat gas terug en schuift in september met frisse moed weer aan voor een nieuw seizoen met DV Huissen, zijn 37ste op rij. "Het kan toch niet zo zijn dat mijn niveau zich in één jaar tijd zo drastisch heeft verlaagd. Al moet het natuurlijk geen tendens worden, anders wordt het misschien wel tijd om aan stoppen te denken."

Rentree Van Aalten geslaagd

Overwinning op Clerc in damtoernooi Abcoude

NRC Handelsblad 03-04-1985

Geert van Aalten (foto NRC Handelshlad/Ton Poortvliet)

ABCOUDE. 3 april — Na een afwezigheid van zes jaar keerde Geert van Aalten gisteren terug op het hoogste dam-niveau. Hij deed dal met een zege op Rob Clerc, de uitdager van de wereldkampioen, in de eerste ronde van het damtoernooi in Abcoude, waarvan de winnaar zich kampioen van Nederland mag noemen. De 27-jarige Van Aalten zette daarmee voorlopig zijn succesreeks van de laatste tweeënhalf jaar voort, maar is realist genoeg om zichzelf niet direct de hemel in te prijzen. De triomf op Clerc was een sensatie van de eerste orde, maar kwam wel op wat gelukkige wijze tot stand.

Clerc had zijn klok niet goed gecontroleerd en terwijl hij in een vrijwel gelijkwaardige stand meende nog een halve minuut bedenktijd te hebben voor de resterende vier zetten, viel opeens de vlag van de ontgoochelde aanstaande uitdager van Gantwarg. Van Aalten had een variant voorbereid, die op de zevende zet op het bord kon komen. „In een flits gingen toen alle partijen die ik tegen Clerc gespeeld heb door mijn hoofd en altijd stond ik daarin onder druk", aldus de dammer uit Huissen. „Als ik op rustig spel uit ben en Clerc laat komen, verlies ik mijn concentratie en gaat het sowieso niet goed voor mij. Daarom koos ik voor een variant met spanningen".

Van Aalten, oud-wereldkampioen bij de jeugd in 1975, brak pas na dat internationale succes door. Zijn nationale juniorentitel van '76 gaf hem recht op een plaats in de halve finales bij de senioren en prompt debuteerde hij in de nationale finale. Ook in de daaropvolgende twee kampioenschappen kwam hij tot redelijke prestaties, maar voor zijn (voorlopig) laatste toernooi in 1979 begon, kondigde hij zijn terugtreden al aan.

De in zijn tienerjaren zeer fanatieke voetballer („na een beenblessure ben ik gaan dammen") keerde naar zijn eerste liefde terug. Ook volleybal en tafeltennis hadden zijn intense belangstelling, maar op de achtergrond sluimerde nog iets van interesse voor hei dammen. „Ruim een jaar heb ik er echt niets meer aan gedaan, al zag ik nog wel eens dammers. En natuurlijk de plaatsgenoten, die je op straat aanspraken en telkens weer vroegen: wanneer kom je terug?" Het was dezelfde periode waarin zijn clubgenote en dam-vriendin Petra Polman stopte, „We kenden elkaar toen enkele jaren, pepten elkaar voor wed-strijden op, maar plotseling was het vuur verdwenen". In 1982 kwam de motivatie bij Petra Polman en bij Van Aalten terug. „Ik miste", zegt hij, „de spanning en het succes, al zag ik er tegenop om weer helemaal van onder af aan te beginnen Ik wist wel dat ik het zou kunnen, maar of ik ook voldoende zelfvertrouwen zou kunnen opbrengen, daaraan twijfelde ik".

Twijfels

Petra Polman hielp hem over die twijfels heen. In ruim twee jaar tijd werkte Van Aalten, soms met een beetje hulp van Vrouwe Fortuna, de hele selectiecyclus af: van het district via de provinciale en regionale wedstrijden naar de halve finales, die hem begin dit jaar opnieuw een plaats bij de beste twaalf van Nederland opleverde. Erg gerust was hij niet op zijn tweede debuut. „Ik was dc laatste dagen uiterst nerveus en ook in het begin van de partij. Na een uurtje was het over en in tegenstelling tot andere keren had ik me dit keer wel enigszins voorbereid. Hoewel ik nooit echt studie maak of heb gemaakt van de theorie of van mijn tegenstanders".

De laatste weken speelde Van Aalten met Petra Polman wat „partijtjes-los-uit-de-pols". „Mijn tegenstandster maakte mij strijdlustiger", vertelt hij. „Ze gaf me op mijn donder als ik had zitten knoeien en ik trok me dat aan. Zij leeft zich veel intenser in in mijn partijen dan ik zelf doe. Daarom wilde ik haar er op de openingsdag niet bij hebben. Dat zou niet goed zijn voor haar gemoedsrust. En zij moet tenslotte vandaag zelf aan haar eigen titeltoernooi beginnen".

Sijbrands terug in damselectie

DORDRECHT. 3 april Oud-wereldkampioen Ton Sijbrands maakt weer deel uit van het Nederlandse dam-team, dat van 11 tot 15 juni in Leningrad de veertiende interland speelt tegen de Sovjet-Unie. Sijbrands kwam in 1981 voor de laatste keer uit voor de nationale ploeg.